Boliva land van extremen!

Het is alweer een tijdje geleden dat ik wat geschreven heb en aangezien het slecht weer is dacht ik laat ik die mensen in het koude Nederland maar weer eens gaan pesten met mijn fantastische reis! Me laatste bericht zie ik was van 11 januari nou ik kan jullie nu al vertellen dat er weer veel gebeurt is en dat ik een hoop gezien en meegemaakt heb.

Zoals ik in het laatste bericht geschreven heb ik in Bolivia de welbekende deathroad gefietst. Dit is de gevaarlijktste weg ter wereld met de meeste doden per jaar. Hier ben ik naar beneden gefietst gelukkig is alles goed gekomen en ben ik heel beneden gekomen, ook al leek dat niet altijd zo te zijn heb toch een paar keer me billen samen geknepen of het oh zo fijne zadeltje omdat ik dan opeens 500m naar beneden kon kijken okdat ik met 30km/h op het randje aan het fietse was. En als je dan hoord dat er per jaar zo 200 tot 300 mensen komen te overlijden op deze weg is dat randje wel heel dichtbij. Daarnaast zie langs de weg overal kruisen staan met bloemen, elk kruis is een auto of een fiets naar beneden gereden en ik denk dat ik er zo 25 tot 30 heb gezien.

Over het algemeen is Bolivia een fantastisch land, mooi, vriendelijk, groen en natuurlijk spot goedkoop ;) en dat is voor een backpacker op een budget natuurlijk het mooiste wat er is. Nadat ik een paar dagen heb rondgeslenterd in La Paz, de hoofdtstad, waar ik bevriend raakte met de kiosk eigenaar op de hoek. Deze heeft mij een hoop geleerd wat er precies gaande is in Bolivia, van de overheid tot aan economisch aspect en dan moet ik zeggen als je dat uitgelegd krijgt van een local is dat toch wel heel interessant. Daarnaast heeft hij mij natuurlijk ook verteld waar ik heen moest en als ik iets wou zien zonden veel andere backpackers moest ik naar Santa cruz gaan, de 2 na grootste stad van Bolivia vlak bij de Braziliaanse grens.

Maar aangezien dat een lange busreis zou worden heb ik eerst een tussen stop gemaakt in Cochabamba. In Cochabamba is ´s werelds grootste jezus christus beeld, groter dan rio en zelfs groter dan die in Polen als je de kroon niet meerekend. Daarnaast is Cochabamba bekendt om zijn water oorlog van 2000, lang verhaal kort ze hadden het water geprivatiseerd en daardoor was er een amerikaans bedrijf aan de macht gekomen die de prijs van water liet stijgen en stijgen, dit ten ongenoegen van de lokale bevolking die natuurlijk al niet veel te besteden heeft en deze kwamen dus in oproer waarna de overheid het leger stuurde en dat alles uit de handliep er is hier ook een veel overgemaakt genaamd ´even rain´ en zelf de james bond veel ´ Quantum of Solace´ is op deze gebeurtenis gebaseerd (leuk weetje, zo kun je nog eens wat leren). Na mijn verblijf in Cochabamba was het tijd om naar Santa Cruz te gaan, moet zeggen wijze keuze lekker warm en vochtig en dat naar al die tijd boven 2500m gezeten te hebben beviel het me goed. Omdat het zo dicht bij de Braziliaanse grens ligt is de invloed heel groot en dat zie aan alles de gebouwen maar ook de mensen ze zijn net wat anders dan in de rest van Bolivia.

Na Santa Cruz had ik een bus naar Sucre, een hoop mensen hadden mij deze reis afgeraden om met de bus te doen, maarja hoe koppig ik ben dacht ik wat is het ergste wat er kan gebeuren. Nou de goden haden mijn verzoek gehoord want in plaats van 15 uur met de bus heb ik er 25 uur!! overgedaan. De reis naar Sucre gaat voor 80% over gravelroads en aangezien het regenseizoen was waren er nogal wat landverschuivingen en dat betekende een slechte weg. Na 8 uur kwamen we vast te zitten op een weg berg opwaarts ik dacht nou duurt een 15 minuten en dan gaan we verder maar het duurde en duurde maar totdat er op een gegeven moment door de bus werd omgeroepen dat alle mannen naar buiten moesten en helpen dit was om 5 uur ´s nachts. Ik dus ook mee naar buiten en wat moesten we doen stenen verzamelen om onder de wielen te leggen en daarna nu komt het. We moesten de bus de berg OP DUWEN dit was dus een dubbel dekker met alles erop en eraan aanduwen, geloof me geen pretje! Maar we waren weer onderweg voor een paar uur voordat we de eerste lekkeband van de 3 kregen, weer wachten, maar moet zeggen dat ik nog nooit iemand zo snel een band heb zien verwisselen en al helemaal niet van een bus. We zijn nog een keer vast komen te zitten en dat was mijn reis in een reis in Bolivia. Dit was een culturele stop, kerken, pleinen en overheids gebouwen. Niet heel veel te melden.

Op naar Potosi, bekend van de mijnen. In Potosi heb ik een mijn bezocht waar ze nog steeds onder erbarmelijke omstandig heden werken zonder beveiling etc. Ik kreeg een tour van een voormalig mijnwerker die ons allemaal vertelde hoe het eraan toegaat en waarom, geschiedenis en ik hem tio ontmoet de mijn god, daarnaast hebben we nog dynamiet mogen afsteken en met de lokale mijnwerkers mogen praten, ze gaven echt op alles een eerlijk antwoord en hebben ze toen wat presentjes gegeven zoals drinkbaren alcohol met 90% alcohol erin en coca bladeren.

Was weer tijd om verder te gaan richting het zuiden en ben ik beland in Tarija dit is het wijn gebied van Bolivia en vlakbij de grens van Argentinie. In een gezellig hostel beland dat net open was en waar ze een openings feest hadden en waar ik natuurlijk ook voor uitgenodigt was. ´s Avonds een gezellige BBQ gehad met de nodige lokale wijn natuurlijk en daarna nog even opstap met de vrienden die ik net had leren kennen, heel gezellig allemaal natuurlijk.

Tijd om richting Uyuni te gaan waar je naar de wereld beroemde zoutvlakte kan bezoeken maar niet voordat ik eerst Tupiza bezogt had eenmaal daar aangekomen hoorde ik dat ik dat ik mijn plan moest wijzigen. Inverband met hevige regenval was de grensovergang naar chili afgesloten en rade ze me aan om de tour vanuit Tupiza te starten. Nou dan dat maar 4 dagen langen over gravelwegen in een Tayota jeep, waar heb ik dat vaker gedaan met minder goede herineringen (enigste voordeel het was niet ik die reed). De jeep werdt bestuurd door Santiago en zijn vrouw (de kok), ze werden als snel omgedoopt tot papa en mama natuurlijk. Santiago sprak vloeiend engels en gaf ons ontzettend veel inforamatie. Na 3 dagen door een soort van woestijn met de meest mooie rotsformaties en de meest kleurrijke meren, groen, rood, wit, zwart noem maar op. Na deze 3 dagen was het dan eindelijk zoveer om weer een fantastisch wonder te zien, de zoutvlakte van. Het is ooit begonnen als een zee en doormiddel van opdroging is er een grote zoutvlakte ontstaan, deze is de grootste ter wereld. Ongeveer 40.000 jaar geleden was deze vlakte een deel van het Minchinmeer, een reusachtig prehistorisch meer. Toen het meer opdroogde, bleven twee meren over oftewel salar de Uyuni. Aangezien ik richting Argentinië ging kon ik gelukkig meerijden met de jeep terug naar Tupiza zodat ik daarna richting het zuiden door kon reizen.

Ik hoop dat jullie weer genoten hebben van mij reis in Bolivia volgende update zal gaan over Argentinië, auto ongelukken en Iquazu.

Ik ga weer afsluiten met een mooie quote:

“All travel has its advantages. If the passenger visits better countries, he may learn to improve his own. And if fortune carries him to worse, he may learn to enjoy it.” – Samuel Johnson

"Alle reizen heeft zo zijn voordelen. Indien de passagier betere landen bezoekt, kan hij leren om zijn eigen te verbeteren. En als geluk voert hem tot ergere, kan hij leren om ervan te genieten. "

Bedankt weer voor het lezen mis jullie allemaal en hou van jullie allemaal. Ik ga weer verder geniet en beloof dat me volgende update niet zo lang gaat duren.

xxx Jorn

Ps: Foto´s zie links hieronder!!!

Bolivia:

https://www.facebook.com/media/set/?set=a.4966362432827.2192359.1112147433&type=1&l=5f26eb9f80