Van auto ongelukken tot dronken op de fiets.

Welkom in het oh zo mooie, grote maar dure Argentinië. Na mijn mooie ervaringen in Bolivia was het tijd om verder naar het zuiden te gaan en Argentinië te bezoeken. Ik moest zeggen dat ik er wel naar uitkeek! VLEES en goede WIJNEN, en ach het dure moest ik maar overheen zien te komen. Op aanraden van andere reizigers was mijn eerste stop Tilcara.

Tilcara is zo´n klein plaatsje tussen de grens en Salta waar of mensen van houden of niks aan vinden. Ik bevind me in de tweede groep. Het enigste waar ik zeer blij mee was, eten! Ohh een lekere entrecote van 400 gram met een goed glas wijn deed het voor me! Daarnaast nog ff een stukje gewandeld in de omgeving en wat uitgerust.

Op naar Salta dacht ik maar niet voordat ik 3 bekenden tegen kwam op het ienieminie bus station van Tilcara. Daar stonden opeens 3 bekende gezichten 3 Leidenaren die ik in Cuenca in Ecuador had ontmoet 2,5 maand daarvoor! hoe klein is de wereld dus na een klein gesprekje bleken ze ook richting salta te gaan de volgende dag en we moesten maar een borrel gaan doen. Top zou ik zeggen. Dus in Salta wat gaan drinken ervaringen uitgewisseld en wat de volgende plannen zouden zijn. Nou we zouden wel naar Iquazu willen de bekende watervallen op de grens met Argentinië en Brazilië. Dus hoe zouden we daar komen totdat iemand op het idee kwam om eens te kjiken wat het zou kosten om een auto te huren. Dit was in totaal dus goedkopen dan een busreis op en neer! Dus opzoek naar een huurauto gelukkig kwamen we uiteindelijk uit bij hertz. Ik zou alles op mijn naam zetten en ook alles reizen dat betekende in 4 dagen even 3000 kilometer oftewel 2 keer 15 uur haha lekker hoor voelde of ik weer terug was in Australië. Dus wij met ze vijfen, ik de 3 andere Nederlanders en nog een australiër opweg naar 1 van de grootste watervallen ter wereld. De weg daar naartoe gaat dwars door een national park. Alles ging goed totdat ik de straat van het hostel insloeg en er een motor achter op klapte. En het eerste wat je dan denkt: K*tzooi daar gaat me borg. En het eerste wat zei schreeuwde was dat ze geld wou zien van ons gringo´s en wel meteen. Gelukkig hadden omstanders al de politie gebeld en kwamen gelukkig snel opdagen. Want ik dacht dat ze gek werd. Toen de politie kwam begon ze ook opeens mank te lopen en moest ze naar het ziekenhuis, toevallig he. Nadat alleen zei werd verhoord dacht ik dat we klaar waren de politie kiest haar kant en ik ben klaar. Maar we moesten naar het politie bureau komen en daar alles verder afhandelen, eenmaal daar was de politie juist totaal anders. Hij werdt heel vriendelijk en probeerde in simpel spaans en heel simpel engels uit te leggen dat alles goed was en dat ik me nergens zorgen over hoefde te maken, alles zou via de verzekering geregeld worden. Maar ik was er nog steeds niet zeker van me borg en dergelijke dus zat best nog wel in de stress. Toen hebben we als bewijs nog van alles foto´s genomen en begon dat gekke wijf weer te schreeuwen dat ze geldt wou, voor het ziekenhuis want ze kon de medicijnen en dergelijke niet betalen. Maar toen ik naar de agent keek schudden die heel voorzichtig en zo dat alleen ik het zag nee, dus daar was ik wel blji om. Dus ik het verhuurbedrijf gebeld en alles uitgelegd, hun zeiden dat ik een politie raport nodig had en dat dan alles goed was. Dus ik weer terug naar het politie buro, 4 mensen daar inverband met carneval. dus ze konden het niet schrijven want de aangewezen agent was er niet en die kwam pas terug na carneval, en dan had ik al terug moeten zijn in salta, maarja welkom in Zuid-Amerika mañana mañana (oftwel komt morgen wel) dus ik in me beste spaans uitgelegt dat ik over 2 dagen die maandagochtend vroeg zou vertrekken omdat ik de auto terug moest brenge; ja nee dit kon niet bla bla. Nouja afwachten maar. Toen werd ik op zondag avond gebeld om 10 uur dat als ik nu zou langskomen alles geregeld zou worden. Dus ik spring in de auto met 1 van die andere nederlanders om te helpen bij de vertaling. Komen op het politie buro aan, keiharde deathmetal maar ook keihard en daar zit dus de agent die ons zou gaan helpen. Echt een hele toffe gozer, eerst ons een beetje tot rust gebracht en vragen van welke muziek we hielden en of we van rock hielden ik nog Golden earing laten horen (toch een beetje nederlandse trots) en alles ingevuld hij zei bijna dat het niet mijn fout was en dat alles goed zal komen via de verzekering, dat was wel gerust stellend. Dus nu dat allemaal was afgehandel was het tijd om eindelijk het ding waarvoor ik kwam in me op te nemen de watervallen. Deze ware in 1 woordt Fantastisch!!! Dus weer terug naar salta weer 18 uur, en de auto met schade terug brengen was toch wel bang, eenmaal daar op kantoor die gozer mee naar buiten en kijken. Vraagt hij nog is dit alles? ik zeg ja hij een beetje poetsen en begint zowat te lachen, loopt terug naar binnen en zegt tot mijn grote blijdschap dat alles goed is zo en dat ik me nergens zorgen over hoef te maken, gelukkig maar. Ik dacht en nu snel weer verder met reizen richting het zuiden richting Cordoba.

Cordoba is zo´n studenten stad net als je dat kunt vergelijken met Leiden. Niet heel erg om daar te vertoeven dus! Cordoba zelf heeft niet heel veel te beiden buiten de gewoonlijke binnenstad en een goede nachtleven (ook niet onbelangrijk) en daarnaast is vlakbij het huis waar Che Guevara opgroeide voor diegene wie niet weet wie hij is hier een wikipagina: http://nl.wikipedia.org/wiki/Che_Guevara hier is zijn motor te vinden van de bekende film de motorcycle diaries. En een heleboel orginele papieren en dergelijke het museum is in zijn ouderlijkhuis. Ojah het hostel waar ik zat was heel gezellig en deden ze met ze alle koken keer pizza gegeten en een orgineel braziliaans gerecht. Toen vroegen ze of ik geen pannekoeken kon bakken voor een mannetje of 6 ik dacht leuk gezellig met ze alle eten en die paar pannekoeken wat maakt het uit. Maar wat bleek uiteindelijk voor zo 20 man staan bakken op 1 pitje met 1 pannetje duurde maar 4,5 uur voordat ik helemaal klaar was totaal zo 120 pannenkoeken. Maar heb ze wel aan de ham/kaas pannekoeken gekregen haha. Na deze mooie ervaring was het tijd om verder zuidelijker tegaan naar het wijngebied rondom Mendoza, lekker aan de wijn elke dag.

Kom het hostel binnen in Mendoza en kom daar 1 van de Leidenaren tegen. Dat had ik niet verwacht want hij zou ook verder reizen maar hij was die avond daarvoor overvallen in het busstation, alles kwijt inclusief paspoort en creditkaart, en zoals elke backpacker kan beamen is dit het belangrijkste om niet te verliezen. Het geeft een hoop puinhoop en stress. Hopelijk mag ik 1 van de gelukkige zijn in zuid amerika die dit niet overkomt. Maarja, Mendoza wijn, wijn en nog meer wijn!!! ohyeah rondfietsen door het wijngebied en je kapot lachen om mensen die als eerste niet kunnen fietsen en al helemaal niet met drank op. Je haalt de Nederlander er zo uit lekker zonder handen ene hand een sigaret en in de andere hand een aangebroken fles wijn en proberen om maar zo dronken mogelijk iedereen voorbij te fietsen haha. Moet ze dat ik me door dit weer een beetje thuis voelde ook moet ik zeggen dat ik in Nederland ook niet veel fietste en dat volgens mij ik al 2 jaar een fiets met een lekkeband in de schuur heb staan (of is die al geplakt pap ;)? ) Maarja nu kom ik alweer aan het einde van me eerste gedeelte in argentinië en is het tijd om de grens over te steken naar Chili. Ik hoop dat jullie weer genoten hebben en ben alweer bijna bezig met me volgende blog over Chili maar daar moet je een paar dagen op wachten hoor. Ik sluit weer af met een mooie quote:


“The journey of a thousand miles begins with a single step.”
― Lao Tzu


“De reis van duizenden kilometers, begint met een enkele stap”
― Lao Tzu

Bedankt weer en tot snel, hou van jullie xxx

Jorn